Leander

Jippie, dat zijn 3 vliegen in 1 klap. Wanneer iemand een vraag stelt die nergens op slaat reageer je of gewoon niet, of je plaatst een ´report´. Als je ergens een Wc aantreft waar een dikke drol ligt, is er ook maar 1 remedie, namelijk doortrekken. Er zelf nog een dikke bruine anjer bij dumpen lost helaas weinig op.

Correct.

7/3 KN/C zou vrij snel moeten branden. Je hebt waarschijnlijk iets niet goed gedaan. Normaal gesproken verwerk je een dergelijk mengsel in een kogelmolen, aangezien beide stoffen als zeer fijn en droog poeder vermengt moeten worden. Dit kan eventueel ook met een mortier en vijzel, maar dat is wel wat meer werk. Verder gebruikt men in fontijnen vaak een vernauwde opening, ook wel 'nozzle' genoemt, waarmee de druk in het kokertje word opgevoerd en daarmee ook de brandsnelheid. Zonder nozzle doen de meeste fontein composities weinig spectaculairs.

Oke, nu weer ontopic aub. Iemand die dan toch nog net even een terloopse opmerking moet lanceren kan vanaf nu een warning verwachten. Er zijn ideeën genoeg, en ik kan me persoonlijk wel aardig vinden in de ideeën die explomaan en danny db tot nu toe hebben voorgesteld. Blijkbaar is het niet gewenst dat ik hierin eigen initiatief neem, dus ik wacht gewoon rustig af hoe GK hier een vervolg aan gaat geven. Voor de tijd die ons nog rest, gebruik dit topic aub nuttig.

Luchten is inderdaad een must. Ik heb letterlijk een keer een blauwe plek op mijn hand gehad van lab grade 30% H2O2 in een schone glazen stopfles. Na 1 jaar opslag op een koele plek zonder licht, haalde ik de dop van de fles, waarna deze er echt keihard afknalde, en na mijn hand ook het plafond nog aandeed. Nog een jaar laten staan en de fles was gegarandeerd geknapt. Het voordeel van jerrycans is dat er er van de buitenkant prima kan zien hoeveel druk er op staat. Bij druk gaan de wanden bol staan, en vervolgens de bodem, waardoor hij niet meer rechtop kan staan. Als de wand nog redelijk indrukbaar is, is het goed. Ik zou elke maand even het deksel losdraaien.

Heren, Ik heb mij de afgelopen dagen wijselijk stil gehouden, en eens goed gelezen. Ik kan me goed vinden in veel dingen die in dit topic genoemd worden. Het is interessant dat er al meerdere voorstellen en mogelijke oplossingen door diverse mensen worden geboden. Ook leuk om te zien dat blijkbaar zoveel mensen toch wel begaan zijn met PF. Als we dit bij de kop willen pakken is het handig als er gewoon een definief voorstel komt. Onder het motto ´wie de bal kaatst kan hem terugverwachten´ stel ik voor dat jullie hier zelf mee komen. Het is per slot van rekening jullie forum. Als jullie een voorstel hebben zullen wij ons hier als moderators over buigen, en met een definitief plan komen, wat dan ook gegarandeerd uitgevoerd word. Aangezien de uitgevoerde plannen gebaseerd zullen zijn op jullie eigen ideeën, lijkt het me niet nodig hier achteraf nog over te stemmen. Ik voel verder weinig voor een topic met 30 polls en een eindeloze discussie zonder uitkomst. Mijn idee: democratie, maar dan wel op een efficiënte manier. Praktisch gezien is het slim dat er iemand aangesteld word die inventariseert en het uiteindelijke voorstel presenteert. Ik heb hier ivm mijn studie gewoon echt geen tijd voor. Ik stel bij deze meneer danny db aan. Hij mag adv dit topic en eventueel PM/email/msn verkeer binnen nu en 1 maand met een voorstel komen. Heb je ideeën, dan weet je bij wie je moet zijn. Tot dan toe gaat dit topic op slot. Leander

De kern van je vraag is gewoon basischemie. Als je je bezig wilt houden met dit soort zaken verwachten we dat je dit beheerst. Klikkerdeklik! Om je even op weg te helpen: 1. Stel een reactievergelijking op. 2. Bepaal de molaire verhoudingen waarin de stoffen reageren, en zet deze via de molmassa om in een concrete massa stof. 3. Reken massa's om naar eventuele oplossingen via molariteit of dichtheid (HCl, H2SO4 etc). Reactiesnelheid is voornamelijk afhankelijk van de concentratie van je oplossingen. Daarnaast noem je een zwak zuur en een sterk zuur, wat vrij verschillend is. Zie de uitleg van SThomas.

Dit O&N heb ik bewust mijn knallers op paaltjes of verhogingen laten klappen. Het viel me op dat als je (in mijn geval) een 10 grams KP/MgAl knaller in een dun laagje sneeuw legt, zowat bijna het hele knal effect weg is.

Ik kan uit eigen ervaring zeggen dat ANNM te detoneren is met flash. Ongetwijfeld zal dit ook met andere gevoelige secundaire explosieven prima lukken. Wel is de schokgolf die je gebruikt als initiatie bepalend voor de hele lading. Het zou me niets verbazen als de kracht hierdoor stukken lager uitpakt als bij gebruik van een standaard #6 cap. Daarnaast zijn veel explosieven gevoelig voor low velocity detonation, wat inhoud dat als de initierende schokgolf niet sterk genoeg is de VoD bij 1000-2000 m/s zal blijven steken. Het vervelende eraan is dat je hierbij niets kunt afleiden aan de knal of het wel of niet vinden van residu. Alleen een degelijke brisantietest geeft hierbij uitkomst. Als je dit wilt testen zou ik een aantal kleine diameter cilindrische ammonal (gevoeliger in kleine hoeveelheden dan ANNM) ladingen maken, welke je haaks op een plaat zet en op verschillende wijze initieert. Verder kun je aan het laatste filmpje bijvoorbeeld al vrij duidelijk aan de filmbeelden zien dat er niets detoneerd. De flits is veel de traag, en de rook gaat gewoon langzaam naar boven toe.

De fijnheid en mate van menging van je thermiet is bepalend voor de vlamgevoeligheid. Ik heb hier nog een pot ijzeroxide staan dat uit de luchtfilters van een staalbedrijf komt. Dat spul heeft bijna vloeistofeigenschappen, en lijkt vanwege de gietbaarheid nog fijner dan german dark. Thermiet dat ik hiermee maakte was met een visco lont te ontsteken, en brande bijna net zo snel als CuO thermiet met 250# aluminium. En ja, ook daar kon je dreunen mee maken. ^_^

De luchtweerstand die zo'n vuurpijl ondervind is wel aardig te berekenen volgens; Fwlucht = Cw x Avlak x 0.5ρ x v2 Fw is de luchtweerstand in N Cw is de luchtweerstandcoefficient, geen eenheid. A is oppervlakte waarop de weerstand word uitgeoefend in m2. ρ is de dichtheid van je medium, in dit geval lucht in Kg/m3. v is de snelheid in meters per seconde. Deze formule word oa toegepast om het vermogen en de (top)snelheid van auto's te berekenen. Gebruikte Cw waardes liggen hier typisch tussen 0,3 en 0,5. Deze waarde is dvm jullie welbekende 'flash payload concept' ook wel experimenteel te benaderen.

Persoonlijk merk ik bij knallers (KP/GD) dat je qua luidheid van je klap bij zo'n 25-30 al vrij goed zit. Meer gebruiken geeft niet direct meer lawaai, maar inderdaad wel een veel intensere schokgolf. Voor hardere klappen is simpelweg HE uitgevonden. Ik herinner me nog een zekere meeting met vrij ervaren pyro mensen, waarbij we vrij zware report pijlen en zelfs een 30 grams 3´ airial satule afschoten. Na afloop mocht ik even showen met een lullig zakje chediet, waarna men de hele avond zeurde 'hoe je dat maken kon', omdat de dreun 10x intenser was dan alles op de hele avond bij elkaar. Feit is daarnaast dat met de nodige ervaring een dikke zak chediet of ANNM en stuk veiliger is dan een koker vol flash.

Het idee van een dichtheidsmeting voor zoiets was ik eigenlijk zelf nog nooit opgekomen. Het idee is erg interessant, maar of je er nauwkeurige data uit haalt is helaas nog maar de vraag. Als ik binnenkort eens tijd heb lijkt het me wel leuk om hier eens aan te rekenen. Het lastige hieraan is het feit dat ook je water mee reageert, en dat er in gasvorm ook constant stoffen verdwijnen. Weet iemand trouwens 100% zeker of er tussen de concentratie van een opgelost zout, en de dichtheid van de resulterende oplossing een linair verband bestaat? Anders is het sioso een verloren zaak. Inderdaad. Ik gebruik gewoon de verkeerde lijm. Nogmaals, het spijt me. ^_^

Welkom. Als ik je eind januari nog op het forum spot krijg je een lolly. ^_^

Om kansloze discussies te voorkomen zal ik maar meteen aangeven welke lijm het in mijn geval betreft. Ik gebruik KYKA hard PVC lijm voor binnenriolering en drukleidingen van 40-160mm. Ik heb dit meerdere malen ingedampt, om te kijken of het residu bruikbaar was als chloordonor. Het gemeten droge stofgehalte kwam daarbij niet boven de 20% uit. In beschreef dit als laag, aangezien een zetmeel gebaseerde lijm al gauw op 80% droge stof gehalte kan zitten. Het spijt me. Natuurlijk gebruikt User1 veel betere PVC lijm die naadloos hecht op glas, gangbare kunststoffen niet gedeeltelijk oplost, en perfecte gasdichte afsluitingen vormt, die niet versplintert of afbreekt nadat je het schroefdeksel 2mm draait. Het spijt me dat ik gewoon de compleet verkeerde lijm gebruik. Graag zou ik willen weten waar ik deze fantastische lijm zou kunnen kopen, en ik kan iedereen die dit leest ontzettend aanraden deze PVC lijm te gebruiken voor het bouwen van een chloraatcel.

PVC lijm is ongeschikt voor afdichtingstoepassingen. Als je bijvoorbeeld PVC buis lijmt, doe je niet veel anders dan simpelweg te toplaag van de twee vlakken gedeeltelijk oplossen, dit samenvoegen, en het oplosmiddel laten verdampen. Zelfs bij vullende lijmen is het droge stof gehalte van zoiets echt ontzettend laag. Siliconenkit, afhankelijk van het merk en type, is vaak prima bestendig tegen chloor. Verder is 75 gram per liter NaCl voor een MnO2 anode sioso al laag. Kun je me trouwens vertellen hoe je adv het soortelijk gewicht deze concentratie bepaald? Dat lijkt me nogal lastig, aangezien de oplossing ook ClO3-, ClO- en OH- ionen bevat.

Ik dacht eigenlijk zelf stiekem dat je op een batch 3 micron sferisch aluminiumpoeder was gestuit, maar aan de foto's te zien is dit niet het geval. De structuur lijkt (onder de microscoop) wel zoals het wezen moet, maar de foto die je daarvoor als referentie geeft, lijkt helemaal niet op dark german achtig poeder, maar op veel grover materiaal. Het blijft een vreemd verhaal... Voor hoog energetische toepassingen is dit poeder waarschijnlijk prima geschikt. Voor bijvoorbeeld het sensitizen van ammoniumnitraat word vaak grover aluminiumpoeder gebruikt, terwijl je daarbij met fjne droge AN en 2-5% Al al op een kritieke diameter van 8mm zit. ^_^

Iedereen die de stentor ooit heeft gelezen weet dat het een niet betrouwbaar ondermaats stuk media is. Ik zou er in het vervolg maar niet teveel meer van citeren. Zout-nitraat bom? Vast iets met ammoniumnitraat, aan de schade te zien.

Suiker zelf is niet hygroscopisch. Wanneer je KNO3 en suiker bij elkaar smelt of samen oplost trekt het plotseling wel vocht aan. Wanneer je het droog als relatief grof poeder mengt is dit niet het geval, en is het prima te bewaren. In het geval van (<20%) parrafine door zo'n mix word alles nog eens gecoat door een laagje wax, en kun je het nog wel onder de kraan houden zonder dat het vocht opneemt.

Ontopic aub.

Ik heb zelf redelijk goede ervaring met PVC afvoerpijp als reactievat. Dit is verkrijgbaar in 110 en 125mm PVC, van zo'n 3mm wanddikte. Hiervoor kun je gewoon lijm einddoppen en ook schroefdoppen kopen, die je gasdicht kunt verlijmen. Hiervoor moet je wel goed schuren, ontvetten, en niet te kinderachtig omgaan met de PVC lijm. Voor de schroefdoppen moet je een scherpe rand maken op de je buis, die zich een beetje in het rubber van het deksel 'graaft' als je het geheel aandraait. Ikzelf heb hiervoor een dikkere rubberen ring gemaakt, om het oorspronkelijke te vervangen, aangezien ze met een scherpe rand vrij gauw slijten. Ook is het niet 100% resistent tegen de omgeving van een chloraatcel. (De PVC zelf dus wel!) Het deksel is zo'n 3mm dik, wat stevig genoeg is om electrodes in te lijmen. Het enige nadeel is dat je niet kunt zien wat er gebeurd, omdat het geheel niet doorzichtig is. Maar luchtdicht was het wel. Wat ook belangrijk is, is de mate van overdruk waarmee je werkt. Meestal zette ik mijn cel gewoon op de werkbank, met een afvoerslangetje naar buiten via het raam. Ik heb meerdere malen gemerkt dat je cel, die onder deze omstandigheden perfect luchtdicht blijft, plotseling toch begint te lekken wanneer je de slang via een aquariumsteentje in natronloog borrelt. Vooral die rubber ring was even knooien voordat dat ook op deze manier goed luchtdicht bleef, maar uiteindelijk is het toch gelukt.

Baddy is na 1 januari weer welkom.

Wouter Visser.

Destilleren is lastig, aangezien het kookpunt van fosforzuur (213oC) stukken lager ligt dan die van zwavelzuur (337oC). Daarnaast ontleed fosforzuur op die temperaturen. Als je dus gaat voor isoleren van je salpeterzuur moet je zwavelzuur nemen, en dat destilleren.

Ik zat al wat langer met het idee in mijn hoofd om salpeterzuur te concentreren dmv een zuurvormend oxide. Dit heb ik gisteren eens even geprobeerd met fosfor(V)oxide (P2O5), en dat blijkt vrij aardig te werken. Eerst even wat rekenwerk. Ik gebruik 40 baume salpeterzuur, wat overeenkomt met 61.4% m/m HNO3. Dit komt weer overeen met een 13.3M HNO3 en 29.3M H2O oplossing. P2O5 reageert met water in de verhouding 1 op 3 volgens: 3H2O + P2O5 --> 2H3PO4. Om 1 liter salpeterzuur watervrij te krijgen heb ik dus ~10 mol P2O5 nodig, oftewel 1490 gram. Dit heb ik zelf even getest met 100 ml 61.4% HNO3 en 150 gram P2O5. Het oplossing van de P2O5 is exotherm (-177kJ/Mol). Het bruist vrij hard bij toevoegen, en geeft een dichte salpeterzuur mist. Bij de laatste paar scheppen bruiste het eigenlijk nauwelijks meer, en lag er een laagje P2O5 op de bodem. Na 5 minuten op de magneetroerder loste dit op. De mixed acids is ietsjes gelig, maar dat word puur veroorzaakt door de fosforzuur. Toevoeging van ureum maakte hierbij geen verschil. Het primaire doel was om te kijken of het geschikt zou zijn voor nitraties en veresteringen. Qua viscositeit is het vergelijkbaar met nitreerzuur. Ik had eerst gedacht dat verdunnen met DCM nodig zou zijn, maar dit is dus niet nodig. Ik heb nog niets getest op hoge temperaturen. Hierbij zou de vorming van N2O5 nog wel eens een rol kunnen spelen. Op zich is dat een vrij milde 'nitration agent', maar als de stof niet direct word verbruikt kan dit nog wel eens N2O4 en uiteindelijk NO2 opleveren. Pas dus wel op, mocht je dit ooit proberen. Zoals op de laatste foto te zien is het ook prima bruikbaar voor de nitrolyse van RDX. Dit was een kleine testbatch van 9 gram hexamine, die zo'n 70% yield opleverde, zonder verdere optimalisatie.