Leander

Het lijkt me duidelijk dat het verschil tussen een slap fontijntje en een detonerende HE lading zo'n beetje net zo groot is als de overeenkomst tussen een opgedroogde tarrel en een toupetje. De drukgolf die vrijkomt bij een detonatie van, zeg AN/NM/Al, is zo'n beetje 150.000 bar op een temperatuur van 1000+ graden celsius. Het lijkt me duidelijk dat iets wat je onder normale omstandigheden met een aanstekertje niet zo makkelijk aan het branden krijgt, onder die omstandigheden niet zoveel moeite meer heeft om te reageren. Als dit verschil te ingewikkeld voor je is, zou ik het dit jaar bij astronauten houden. Wil je hier inhoudelijk meer over vragen, doe dat dan even een HE gerelateerd topic zoals 'HE composities' of 'ANAL'.

Warning. Gepoep over AP hoort niet in het ammoniumnitraat topic. Reacties van andere members omtrent AP of APAN zijn ook niet gewenst.

Die eerste pijl van het derde filmpje was anders al aardig aan het dalen voordat de payload afging. Niet echt grappig om 200 gram flash de lucht in te pompen met een belabberde delay... :)

Het spijt me zeer, maar ik zie weinig verband tussen een opleiding Chemie of CT en pyrotechniek. Pyrotechniek is veel meer gericht op handwerk en het ontwikkelen van technieken. De meeste reacties die hierin voorkomen kun je prima begrijpen met een stuk basiskennis, zoals HAVO/VWO niveau natuurkunde en scheikunde. 'Verder leren' tot pyrotechnicus is er volgens mij niet bij. Verder is het meeste al gezegt. Ga gewoon doen wat je leuk vind.

Waarom zou je dat willen? Als een object dat rookt beweegt, zie je gewoon een spoortje rook, net als een raketmotor. Gewone stars (dwz niet aparte rookbom compositie achtige dingen) roken ook als m'n grootmoeder omdat, om een goede kleur te krijgen, de compositie vaak verre van stoichiometrisch is. Hierbij is rook, afgezien van het feit dat het nauwelijks zichtbaar is in het donker, juist storend voor het effect. Voor zo'n daylight effect heeft het idd wel zin, en dan heb je dus echt GROTE sterren nodig die belachelijk hard branden. Ik ben benieuwt wat voor compositie ze daar voor gebruiken. Verder, voor een vuurpijl kun je gewoon een kokertje KClO3/melksuiker/organische kleurstof aan je motor tapen. Nadeel is wel dat de brandsnelheid hiervan ontzettend laag is. Dit dit filmpje zie je daar een voorbeeld van (mijn arm! ). Dus je zult wel wat moeten tunen aan die compositie. Is hier niets over te vinden op passfire iod?

De reactievergelijking is: Mn(NO3)2 ----warmte----> MnO2 + N2 + 2O2 Voor de ontleding van mangaan(II)nitraat is dus helemaal geen zuurstof nodig, het komt juist vrij. Een dichte oven is dus geen noodzaak.

Vergeleken met bijvoorbeeld MMO geleid (mijn) MnO2 wel een stukje minder goed inderdaad! Dit heb ik later aangepast/gecompenseert door mijn electrodenafstand wat te verkleinen, waarna het prima te gebruiken is. Maar mijn anodes zijn een mixed metal oxide van MnO2 en Co2O3, dus dat kun je ook niet 1:1 vergelijken lijkt me...

Aangezien Nisei een wellicht relevante post in een verkeerd topic poste, plaats ik deze even waar hij thuis hoort. Comments mogen hier, en niet in het topic over pumpen, cutten, en rollen.

Ik heb voor mijn anodes exact dezelfde methode gebruikt, en die waren ook niet egaal zwart. Ik heb er alleen al wel uren mee gedraaid op vrij hoge stromen, zonder bruine troep of toename in weerstand. Inmiddels zijn mijn anodes al een goed half jaar verkocht, en de 'klant' gebruikt ze nog steeds vrij intensief zonder noemenswaardige degradatie. Ik heb ook nooit bruine troep iod gezien. Paars worden je electrolyt altijd de eerste keer. Heb je je electrolyt al eens verschoont na een paar uur draaien? Een goede scheut waterstofperoxide wil ook helpen. Verder is het niet meer dan logisch dat je stroom geleidelijk afneemt als de [Cl-] daalt, aangezien ClO3- slechter geleid. Heeft je variatie in weerstand niet eerder te maken met je electrolyt of de temperatuur?

Welke electrodenafstand?

Danku. Gaan we zeker wat mee doen.

Welkom! :)

Welkom! Flash Gordon is echt ouwe shit. Wel leuk dat mensen als lady gaga dit soort tenues weer in de mode helpen. :)

Ik had het ook. De boodschap lijkt me duidelijk. Hier gaat een slotje op. Ik verwacht dat gamekeeper dit wel oppakt.

Voor 50 euro heb je hetzelfde, maar dan zelfgemaakt.

KClO4 is gewoon duurder dan KClO3, dat is de enige reden dat het gebruikt word. KClO3 heeft wel een lagere activeringsenergie, maar KClO4 heeft een hoger zuurstofgehalte, waardoor de voor en nadelen elkaar zo'n beetje opheffen in het geval van GD flashes. Eventueel word nog wel eens bichromaat toegevoegd aan zwavelloze KClO4 flashes, aangezien dit op een veel lagere temperatuur al zuurstof afgeeft en zo de reactie op gang helpt. Als je KClO4 tot je beschikking hebt zou ik zeker geen KClO3 gebruiken voor flash. Vooral in combinatie met reactieve metaalpoeders zoals MgAl of ongecoate aluminium is dat ronduit gevaarlijk. Chinese rommel bevat bijna altijd chloraat, terwijl degelijk vuurwerk van bijvoorbeeld Duits fabrikaat alleen maar KClO4 gebruikt. Dit komt omdat bijvoorbeeld Duits of Belgisch vuurwerk nog wel aan bepaalde veiligheidseisen moet voldoen, terwijl chinees vuurwerk daar totaal niet door gebonden word, en zij dus voor het goedkoopste en gevaarlijkste alternatief gaan. Het gaat dus niet om 'beter of slechter', maar meer om veiligheid en bijbehorende wetgeving wat de doorslag geeft.

De CIA methode is iets heel anders dan uitkoken van je opgeloste/gesuspendeerde compositie! Bij de CIA methode los je gewoon je KNO3 op in een minimaal benodigde hoeveelheid kokend water, waar je vervolgens airfloat houtskool en zwavel aan toevoegt. Daarna voeg je daaraan minimaal 2x het oplossingsvolume aan ijskoude aceton uit de vriezer. Hierdoor daalt de temperatuur van je oplossing zo drastisch dat bijna alle KNO3 in 1x uitkristalliseert in zeer fijne kristallen in/om je houtskool en zwavel suspensie. Daarna gooi je gewoon bliksemsnel alles door een filter en laat je het drogen, en voila, buskruit. Het buskruit dat je hiermee oogst is niet zo snel als de ballmill methode, maar werkt wel, mocht je geen kogelmolen hebben. Het is in ieder geval 10x sneller dan greenpowder. Gewoon inkoken van je oplossing geeft veel grotere kristallen KNO3, en daarom trager buskruit.

Koop gewoon kant en klare ontstekers. Deze worden gebruikt in de rocketry wereld voor het elektrisch ontsteken van motoren, en zijn vrij verkrijgbaar. Das stukken betrouwbaarder dan zelf iets fabriceren, en werkt feilloos op een korte stroomstoot. Voor bron even PM'en.

Tot 1 januari meneer eejdan! :lol:

Spiraal of cilindrisch gerold?

Shame on me. Molverhouding moet inderdaad 1:2 zijn.

10x dippen, 10 x bakken is wel voldoende als ondercoating. MnO2 is trouwens niet bestand tegen de condities in een perchloraat cel. Dus als je PbO2 toch poreus is heb je hier niets aan. Ik zou dit eerst maar even testen voordat je veel moeite gaat steken in anodes die wellicht niet werken.

Je laat gewoon 1 mol MnCO3 (115 gram) reageren met 1 mol salpeterzuur (63 gram). Hieraan voeg je nog wat extra salpeterzuur toe om de vorming van vreemde oxides en hydroxides te voorkomen. De spiritus is puur voor de verlaging van je oppervlaktespanning, waardoor je zult merken dat de oplossing uitvloeit tot een zeer dunne film. Uitlekken is dus, als je je oplossing goed maakt, helemaal niet nodig. Verder moet je zeker niet gaan drogen, want dan geef je je mangaannitraat de tijd om netjes uit te kristalliseren, wat een uniforme coating voorkomt. Verder heb ik voor mijn anodes met een iets sterkere oplossing gewerkt als Dennisman, omdat dit veel sneller gaat. Als je teveel gebruikt zie je dat er een soort zwarte randjes opbakken. Deze kun je prima wegschrapen, en lekker verder bakken, dus gewoon een beetje testen. Steeds iets verdunnen tot je op de optimale concentratie zit. De optimale concentratie zit ergens tussen de 100 en 150 gr/liter. Verder is het voor de temperatuur veel makkelijker om een oven te gebruiken dan een verfbrander. Dit komt omdat bij hogere temperaturen je oxide zich anders rangschikt, waardoor het geleidend vermogen afneemt. 250oC is al meer dan zat om je nitraat te ontleden. Met een verfbrander kan dit ook, maar dan is het veel lastiger de temperatuur te beheersen. Afbakken is gewoon wachten tot de plaat drooggedampt is, en die tijd + 5 minuten. Het maakt niet uit als er nog kleine hoeveelheden nitraat overblijven, aangezien die tijdens de verdere bakprocedures toch wel ontleden. Hiervoor is ook die laatste extra lange verhitting belangrijk. Ik zou tussen de MnO2 coating en de PbO2 coating je anode wel enige uren onder stroom zetten. Door de thermische decomsitie blijft er altijd troep achter (dwz alles wat niet MnO2 is), en je oplossing kleurt hierdoor de eerste keer paars van de MnO4-. Als je dit eerst verwijderd houd je een zuiverdere onderlaag over.

Is de stroom niet beter elektrisch te regelen dmv een instelbare weerstand? Welke stroomsterkte wil je gaan gebruiken? Let verder ook op de geleidbaarheid van een eventuele coating! Oxides geleiden barre slecht. Als je dus hele platen Titanium coat met een metaaloxide is het oppervlakte erg groot, waardoor je nog wel redelijk veel stroom kunt trekken. Wanneer je ditzelfde met een gladde grafiet staaf doet, weet ik niet of dat ook opgaat. Dit zou ik zeker tussendoor meten, mocht je er mee bezig gaan. Verder is grafiet eventueel ook te bewerken door de staaf te dompelen in olie, en hier een poosje vacuüm (onderdruk) op te zetten. Het principe hierachter is verkleining van je oppervlakte, door alle poreuze gaten 'vol te zuigen' met olie. Maar ook dit komt de geleidbaarheid niet echt ten goede, en kan weer hechtingsproblemen geven voor je looddioxide. :lol:

Uuhm, iets op 1000 RPM laten draaien zonder spatten is mij nog nooit gelukt. Zo'n anode plaat gaat reageren als een erorme ankerroerder, dus reken maar dat daar wel wat gebeurd. Wanneer je morst heb je dus loodionen op je werkplek, iets wat je niet moet willen. Verder is frafiet als substraat idd vergooide moeite. Heb je verder al nagedacht over op welke manier de je doorlaat van stroom naar je substraat gaat minimaliseren? Zowat alle DIY looddioxide anodes waar ik van gehoord heb hadden een substraat dat gewoon langzaam wegrotte omdat de looddioxide te poreus was. Eventuele oplossing is het gebruik van een inert substraat zoals scotsh brite.