miech

Aangezien ik hem (schijnbaar tot verwondering van sommige leden hier) toch uit m'n hoofd ken, kan ik hem net zo goed even posten . D1 53 Kaliumnitraat 18 Zwavel 11 Houtskool 07 Aluminium (400 mesh atomized) 07 Natriumbicarbonaat 04 Dextrine Namens mij ook welkom .

Het geeft me zowaar inspiratie .

Van mij mag het wel lekker streng, uit ervaring weet ik dat dat werkt. De oeverloze discussies na een report dragen wat mij betreft namelijk ook helemaal niks bij aan de sfeer, en wekken daarnaast ook nog de nodige irritaties op (hetzij vanwege de in de discussie geopperde standpunten, hetzij door de discussie an sich). Hier kan ik me deels in vinden. Let wel, we hebben al een wiki waar veel dingen (al dan niet foutief) in uitgelegd staan, dus of het er bij gevoegd moet worden als nieuw forumonderdeel ben ik niet helemaal over uit. Wel ben ik ervan overtuigd dat als nieuwe leden een goede basis hebben, dat het algehele niveau van het forum omhoog gaat. Het opleggen van een soort 'basiscursus' voordat deelname aan de discussie mogelijk is ben ik echter geen voorstander van. Dit kan afschrikwekkend werken en daarnaast is dit zeer irriterend voor nieuwe leden die al enige ervaring hebben. Tot zover mijn mening.

Daarnaast zal je met methaanzuur een evenwichtsreactie krijgen, omdat dit een zwak zuur is. Je kunt dus wel uitrekenen hoeveel je zou krijgen als de reactie volledig is, maar in de praktijk heb je maar een deel van je theoretische opbrengst. Je kan het uitrekenen, maar ik ben daar momenteel te lui voor.

Drie maal raden wat in die compositie het snel reagerende metaal is . Ik heb deze compositie ook gebrobeerd met magnalium, maar dit levert niet echt het gewenste effect op. De magnesium vervangen door GD gaat je in ieder geval niks geweldigs opleveren. Dat klopt helemaal met mijn bevindingen. Ik ben nu composities aan het testen die de Italiaanse toestanden aardig benaderen, maar nog niet evenaren. De vorm en grootte van de huls blijkt ook meer van belang dan ik aanvankelijk had voorzien, dus de focus ligt op dit moment op het optimaliseren van de compositie voor de hulzen die ik gebruik. Deze hebben een binnendiameter van 12 mm, een wanddikte van 2,6 mm en zijn parallel gerold uit kraft. De compositie houd ik nog even voor me tot ik ongeveer de meest ideale 'range' gevonden heb, maar hij bestaat uit kaliumperchloraat, bariumnitraat, magnalium en zwavel.

True Pyro.

Dat komt omdat magnesium bij lange na niet zo'n hoge calorische waarde heeft als aluminium. Verder haalt die thunderbolt zijn knal vooral uit het 'thermobarische' effect wat de compositie heeft, en bij grotere hoeveelheden gaat dit verloren.

Zijn dat geen manometers voor perslucht? Als je daar olie in stopt lijkt het me dat je een probleem hebt (er vanuit gaande dat je een hydraulische pers hebt en geen pneumatische).

Probeer Thinderbolt maar eens: 40 Kaliumperchloraat 36 Aluminium (-325# dark flake) 24 Magnesium (-100#) Verder worden vooral composities met magnesium minder luid in verhouding tot de massa als de massa toeneemt, dus als je een beetje flinke knal maakt is TP gewoonweg inferieur.

Pine is dennenhout, grenen dus. Vurenhout komt van de spar en heet spruce in het Engels. Met grenen heb ik goede ervaringen zowel in buskruit als in streamers. In buskruit evenaart het wilg, en voor streamers hoef ik geen moeite te doen om uit te leggen. Grenenhout geeft mooie zachte kool met een beetje luchtige structuur als het volledig verkoold is, vuren geeft hardere en massievere blokken kool. Vuren is inferieur aan wilg in buskruit, grenen niet. Overigens lezen vette letters wat vervelend en werken afleidend, ik zou zelf liever cursief prefereren.

De totale massa van alle materie in de cel blijft gelijk (wet van behoud van massa). De verandering in gewicht van de cel vertelt je dus alleen hoeveel materie de cel verlaten heeft of erin is gestopt, verder niks. Het probleem met concentratie bepalen aan de hand van de dichtheid is dat er inderdaad andere zaken gaan spelen. De watermoleculen gaan zich op een specifieke manier rond de ionen coordineren. Dit geeft je geen lineair verband tussen dichtheid en concentratie, ook niet als je corrigeert voor volumeveranderingen. Een ijkreeks met NaCl oplossingen is niet betrouwbaar. Dat werkt alleen als je ook natriumchloraat en alle andere ionen die vormen in de cel in exact de goede verhouding aan je ijkreeks toevoegt, en laat je die concentraties nou precies niet weten. Een ander alternatief voor teststrips is titreren. Of je daar echt blij van wordt is een tweede...

Als je dit weet te bewijzen heb je wat mij betreft een Nobelprijs verdiend. Dit is namelijk dikke stierenstront. De lengte van je brandstof maakt bij een endburner geen drol uit voor de druk in je raket, de dikte wel. Genoeg lol voor vandaag .

Dat overkwam mij laatst ook. Inmiddels is de dader van dit misdrijf bij mij in de buurt getraceerd en geconfronteerd met zijn misgedragingen . Ik was het niet trouwens ^_^

@ Pyromaniak: Bij de verbranding van buskruit onder lichte druk ontstaat kaliumsulfide. Dit ontleedt onder invloed van onder andere vocht tot waterstofsulfide, en dat ga je ruiken. Die ammoniumsulfide stinkbommen vormen ook gewoon waterstofsulfide, want ammoniumsulfide is niet heel erg stabiel. Omdat waterstofsulfide oneindig veel harder stinkt dan de gevormde ammoniak ruik je die laatste niet.

Als je 1 liter water neemt en je lost daar 1 kg ammoniumnitraat in op, dan verandert het volume. Daarom is dichtheid niet lineair net de concentratie. Er zijn ook teststrips voor chloride concentratie op de markt, dat is veel nauwkeuriger en makkelijker .

@Bonkers: Gewoon oefenen en hersenloos doorplakken. Op een gegeven moment kom je opeens tot de conclusie dat je een 3" perfect gepaste hebt binnen het kwartier. Uiteraard kun je ook de Shimizu 7-strip methode gebruiken en dan afwerken met een rondje 3-strip, dan heb je de snelheid van de ene met het uiterlijk van de andere gecombineerd. Zelf heb ik wel de indruk dat de 3-strip methode een betere break opbrengt, of ik ben gewoon een enorme perfectionist .

@Warez: Die 40/50/10 is een leuke voor grotere hoeveelheden, maar die 64/23/13 gebruik ik liever voor kleinere knallertjes. De aluminium gebruik ik dan bij voorkeur een 60/40 mengsel van GD en bright voor, en dan klapt het verrassend hard.

De dichtheid is niet lineair met de concentratie, simpelweg omdat het volume verandert als je de oplossing maakt. Wat je wel zou kunnen doen is een ijkreeks maken, en aan de hand daarvan de concentratie bepalen met behulp van de dichtheid. Als je echter een mengsel van ionen hebt, zul je voor een beetje betrouwbaar resultaat moeten anticiperen hoeveel chloraat er gevormd is bij een bepaalde chloride concentratie, en je ijkreeks daarop aanpassen. Dit gaat je uiteraard een enorme massa rekenwerk opleveren voor een op zijn best plausibel resultaat. Ik denk dat je veel beter gewoon chloride teststrips kunt kopen, en de concentratie na een 10x of 100x verdunning meten. Let wel op, je meet de chloride concentratie, en niet de concentratie natriumchloride. Je zult dus nog een omrekenfactor moeten gebruiken, en daarvoor is kunnen rekenen met de mol een must.

Die 64/23/13 gebruikte ik heel vaak voordat ik magnalium ging gebruiken. Hij doet het ook heel lekker met wat grovere aluminium en een flink zware opsluiting. Een van de meest verrassende knallen die ik heb gemaakt was met deze compositie en 250# atomized aluminium. Verder heb ik nog een compositie ontworpen die leuk werkt voor >10 gram: 40 Kaliumperchloraat 10 Zwavel 50 Magnalium (-100#) Bij voorkeur een beetje stevige huls gebruiken, dan is de knal laag en hard. Ik werk nog aan een variant met bariumnitraat, tot nog toe zijn deze harder en hebben nog meer lichtopbrengst. Deze loopt een beetje tegen commerciele composities aan maar moet nog geoptimaliseerd worden.

Timefuse is niet hetzelfde als een spolette. Een spolette is inderdaad een geramd buisje vertragingssas (buskruit of wat je maar leuk vindt), time fuse is een soort lont wat speciaal wordt gemaakt voor vertragingen in shells. Ik kan hier geen foto posten zonder een bron te geven helaas .

Dan denk ik dat het aan een van de volgende twee factoren liggen: vocht of het verpulveren van je liftlading. De invloed van vocht is vanzelfsprekend, en kan eenvoudig voorkomen worden door je liftlading in een boterhamzakje te stoppen voor het onder de shell te proppen. Het vuur van je snellont brandt daar toch wel doorheen, en het heeft dus verder verwaarloosbare gevolgen met betrekking tot een eventuele faalkans. Let wel, met een inferieure visco vertraging aan je shell kan het alsnog daarop stuklopen, dus gebruik bij voorkeur een spolette of degelijke time fuse. Weet je zeker dat je pasting droog was toen je de liftcup onder de shell lijmde? Het verkruimelen van je liftlading zorgt dat de brandsnelheid toeneemt, en zodoende wordt je shell harder weggeknald. Je kunt dit eigenlijk alleen consistent krijgen door geperst en verkruimeld buskruit te gebruiken, al zal het gebruiken van een stevig en overmaats liftcupje ook wat helpen.

Lees het nog eens goed. Een elektrische ontlading vindt plaats als het potentiaalverschil tussen twee geladen objecten zodanig groot wordt dat het tussenliggende dielectricum geioniseerd raakt en de lading overdraagt. Dit is wat er gebeurt als je een elektrische vliegenmepper in flitspoeder steekt. De gevoeligheid voor een elektrische ontlading is de kans dat flitspoeder ontsteekt van een dergelijke behandeling. Wanneer je echter je flitspoeder in beweging brengt of blootstelt aan UV licht onder lage luchtvochtigheid, dan ontstaan er ladingsverschillen in de verschillende stukjes aluminiumpoeder. Dit is hetzelfde effect als bijvoorbeeld het opwrijven van een plastic staaf met een stuk wol. De ladingsverdeling in je deeltjes aluminium verandert, en wanneer deze voldoende hoog is resulteert dit in een verplaatsing van lading (ontlading). Dit proces verloopt echter niet helemaal ideaal, en alle energie die verloren gaat komt voornamelijk vrij als warmte. De waarschijnlijkheid dat dit gebeurt en de waarschijnlijkheid dat dit tot ontsteking leidt is de gevoeligheid voor elektrostatische effecten.Beiden zijn wel gerelateerd, maar dus niet hetzelfde. Overigens zijn de statische effecten op bijvoorbeeld german dark aluminium waar te nemen door een klein beetje hiervan op een trilplaat te zetten. Hangt men hierboven nu een geaarde staaf, dan zal er niets gebeuren in rust. Brengt men echter de trilplaat in beweging, dan zullen er positief geladen deeltjes aluminium door de staaf aangetrokken worden, en met een beetje geluk kun je dat netaan zien.

Statische elektriciteit is bijvoorbeeld ook heel iets anders dan een elektrische ontlading? Je hebt zojuist getest dat het betreffende flitspoeder niet gevoelig is voor een elektrische ontlading van een volt of 500, maar niet dat het ongevoelig is voor statische elektriciteit. Voor die laatste zul je het daadwerkelijk moeten opladen en vervolgens de lading wegnemen door een directe of indirecte verbinding met een oneindig groot medium wat oneindig veel elektronen op kan nemen of af kan staan (de aarde bijvoorbeel). Zeker als er een beetje stuivend materiaal aanwezig is, zul je zien dat je met voldoende lading je hele batch ineens wel ontstoken krijgt.

Weet je zeker dat alle sterren aan gegaan zijn? Ik tel er zo snel even 40, terwijl er toch zeker 90 sterren van 10 mm in een 3" zouden moeten passen. Vastlijmen is trouwens nergens voor nodig. Als je je shell correct vult houdt de breakcharge de sterren op zijn plaats.

Dat gaat een keer geprobeerd worden in een blinde test. Ik heb nog wat rookloos kruit liggen waar ik toch al vanaf wilde.