De samenstelling van de ontvlambare kop is in de loop der geschiedenis nogal veranderd,
de dompellucifers bevatten onder meer zwavel en kaliumchloraat; door de lucifer in zwavelzuur te dompelen, ontbrandde deze spontaan.
De (onveilige) strijklucifer bevatte onder meer witte fosfor, zodat strijken langs een ruw vlak al voldoende was voor ontbranding. De veiligheidslucifers werken door de reactie tussen zwavel en kaliumchloraat.
Moderne, milieuvriendelijke lucifers bevatten geen zwavel meer, maar een ijzer-fosforverbinding die ontleedt tot ijzeroxide en fosfaat.